Fredag 08.11.19 Tankane mine smilar, og munnen kan ikkje la være å følja med. Om sola skin ute skin ho ikkje alltid inne. Men det gjer ho i dag. Eg dreg inn frisk haustluft, trakkar i årets fyrste frost. Eg kjenner kinna bli raude av kulde og kroppen varm under ulltøyet. Så lett det er å gå når tankane er lyse. Og så lyst det blir når ein ser i mot lyset som ér, i staden for å jaga etter lysare lys. I dag klappar eg meg sjølv på skuldra og seier bra jobba. I morgon ventar ein

I det siste har eg tenkt mykje på kvifor eg skriv låtar. Eg trur eg tenkjer på det fordi det til tider er utruleg frustrerande og krevjande. Det er frustrerande fordi låtskriving handlar om å formidla kjensler. Men som du sikkert veit, kjensler er ikkje alltid lett å forstå seg på. Eg har også tenkt på det fordi eg stadig får kommentarar som "Så fint å sjå at du lev drømmelivet". Då spør eg naturleg nok meg sjølv om dette faktisk er drømmen? Kvifor brukar eg dagane mine på å