Som eit grantre litt oppi høgda. Tett blant andre grantre. Eg ser nesten ikkje trea for berre skog. Men der står du. Du treng ikkje så mykje plass du. Står støtt i den jorda du har. Og eg får koma som lett snø på -1 grad, og legga meg på deg. Litt og litt og så blir det mykje. Likevel får eg henga der i tjukke lag på dine tynne griner, så dei bøyer seg i eit djupt bukk ned mot bakken. Eg gjer ikkje mykje meir enn å bli tyngre. Eg berre heng. Som glitrande dekor. Klamrar meg f